آموزش مداحی و اشعار مذهبی

      محسن عرب خالقي

      هميشه رهسپرم سوي جاده ي خورشيد
      منم مسافر پاي پياده ي خورشيد
      چه فرق مي كند از پشت ابر هم باشد
      به طالبش برسد استفاده ي خورشيد
      منم كه كاسه به دستم منم كه تاريکم
      دو جرعه نور دهيدم ز باده ي خورشيد
      اگر چه دورم از آقاي خود ولي از او
      جدا نگشتنيم چون بُراده ي خورشيد
      شناسنامه ي من صبح اول ايجاد
      چنين نوشته منم بنده زاده ي خورشيد
      سلام مي دهم از عمق اين دلِ تاريك
      به آخرين پسر خانواده ي خورشيد
      تويي تو معني يا نور، عمق يا قدوس!
      بگو كه حضرت خورشيد كِي رسم پابوس؟
      كبوتران خدا مژده ي سحر دادند
      تمام از شب ميلاد تو خبر دادند
      كلاغ هاي دِهِ ما به يمن آمدنت
      چو بلبلان همه آواز عشق سر دادند
      بهار حُسن خداوند با رسيدن تو
      به شاخه شاخه ي اين شعر برگ و بر دادند
      درخت ها همه هنگامه ي قدم زدنت
      ز شوق ديدن تو دست با تبر دادند
      عروسِ باغچه ي ياس، مادرت نرگس
      چه كرده بود به او اين چنين ثمر دادند
      هزار شكر خدا را كه باز هم امروز
      به خانواده ي زهراييان پسر دادند
      نفس بريده صدا مي زنيم در همه حال
      به دادمان برس اي ميم و حا و ميم و دال  
      هزار پرده هم افتد اگر به رخسارت
      به چشم كس نَبُوَد باز تاب ديدارت
      به شوق گرمي دستانت آمدم خورشيد
      بيا و بار بده ذره را به دربارت
      به سايه سار بهشت خدا چه حاجتمان
      بس است بر سرمان سايه سار ديوارت
      هزار يوسف مصري كلاف حُسن به كف
      نشسته اند به صف در ميان بازارت
      به شيوه ي پدرانت چه مي شود بينم
      كنار سفره ي ما باز كردي افطارت
      برو سفر به سلامت كه هر كجا هستي
      امام آخر دنيا! خدا نگهدارت
      برو ولي به کجا؟ چشم ماست خانه? تو
      بيا دوباره گرفته دلم بهانه? تو
      روايت است كه در روزگار آمدنت
      زمين تمام شود بي قرار آمدنت
      روايت است كه بالاترين عبادتِ خلق
      در اين زمانه بُوَد انتظار آمدنت
      روايت است ز اصحاب خوب شيطان است
      كسي كه كار ندارد به كار آمدنت
      روايت است كه با ذوالفقار مي آيي
      چه با شكوه بُوَد اقتدار آمدنت
      روايت است قيامي كه سيدش يمني ست
      خبر دهد چو نسيم از بهار آمدنش
      مقام رهبري آن سيد خراساني ست
      نشانه ي دگر روزگار آمدنت
      نشانه هاي ظهورت هنوز كامل نيست
      دلي كه منتظرت نيست گِل بُوَد دل نيست
      به هر کجا که سخن از تو در ميان آيد
      به جسم مرده? نطقم دوباره جان آيد
      من آمدم که نباشم فقط تو باشي تو
      فناي ذات تو گشتن کمالمان آيد
      که مثل توست که بعد از هزار و اندي سال؟
      زمان آمدنش باز هم جوان آيد
      که مثل توست چنين و که چون رقيه چُنان؟
      که طفل باشد و چون پير قد کمان آيد
      که ديده است که سجده کند لب طفلي؟
      بر آن لبي که از آن بوي خيزران آيد
      خرابه بود و سحر بود و دختر بابا
      بدون همسفرش رفت با سرِ بابا

*************************

      محمد علي بياباني

             ديشب قلم در دست هايم بي قراري کرد
      صحن ورق هاي سپيدم را بهاري کرد
      ديشب که روح شعر از اميد خالي بود
      تا نامت آمد باز ميل ماندگاري کرد
      با واژه ها حرف دلم را تا زدم ديدم
      مضمون به مضمون عشق را با خويش جاري کرد
      ناگاه شوري در درون من به پا گشت و
      در خاطرم يادآوريِ روزگاري کرد...
      ...که قلب کعبه شور ابراهيم را حس کرد
      بيت خدا را دست حق از نار عاري کرد
      جبريل که آن روز و آن جا گفت جاء الحق
      روز ظهورت هم به دنيا گفت جاء الحق
      امشب تماماً حس من پرواز مي گردد
      چنگ دلم با تار مويي ساز مي گردد
      داوود مي خواند نواي ناي من از عشق
      صوت کَريهِ حنجرم آواز مي گردد
      امشب ز خود بيرونم و در خويش مي رقصم
      جان مست ناز دلبري طناز مي گردد
      صبح سپيد آخرين موعود مي آيد
      يا شام تار غيبتي آغاز مي گردد
      انگار امشب هم به ما شادي نمي آيد
      آخر نمي دانيم او کي باز مي گردد
      اما جدا از حرف هاي تلخ هجرانش
      شاديم ما از مقدم آدينه بارانش  
      آن شب عروس فاطمه مهمان کوثر بود
      آن شب گل نرگس گل دامان کوثر بود
      آن شب ز عطر رازقي عالم طراوت داشت
      زيرا زمان بارش باران کوثر بود
      آن شب ز جام عشق نرجس را چشانيدند
      از باده اي کز چشمه? جوشان کوثر بود
      آن شب مُسلّم ليلة القدر خدا بود و
      وقت نزول آخرين قرآن کوثر بود
      آن شب زمين سامره برخويش مي باليد
      زيرا که مهد يوسف کنعان کوثر بود
      آن يوسفي که خلق و خوي فاطمي دارد
      بر گونه? سرخش نشاني هاشمي دارد
      هر کس که آقا بود آقاي دو دنيا نيست
      هر کس که ليلا بود جايش در دل ما نيست
      هر کس که منجي بود در وقت ظهور او
      سربازهاي پا رکابش خضر و عيسي نيست
      ما را نگاه توست لايق مي کند ور نه
      هر قطره اي که لايق امواج دريا نيست
      يوسف خودش اين را نوشت و پاش امضا کرد
      هر يوسفي که يوسف کنعانِ زهرا نيست
      بس که جمالت مثل قرص ماه مي ماند
      يوسف ز شرمت باز هم در چاه مي ماند
      تکيه بزن بر کعبه، کن فرياد نامت را
      فرياد کن فرياد کن حُسن تمامت را
      برگو انا المهدي، انا بن الفاطمه، حيدر
      بلکه بفهمد عالمي اوج مقامت را
      خورشيد زهرا آسمان را آفتابي کن
      تا روي تو کامل کند نور امامت را
      برگرد و مرحم باش بر زخم دل زهرا
      تا حس کند زخم عميقش التيامت را
      با يا لثارات الحسينِ پرچمِ سرخت
      دنيا ببيند در مدينه انتقامت را
      در کربلا از عاشقانت ميزباني کن
      بر منبر از فضل عمويت مدح خواني کن
      ما بيقراريم و قراري چون شما داريم
      ما فصل سرديم و بهاري چون شما داريم
      در جاده هاي غربت و تنهايي دنيا
      اميدواريم و سواري چون شما داريم
      قدرت به دست ماست تا وقتي شما هستي
      تنها نمي مانيم و ياري چون شما داريم
      حرف از فرج گفتيم در هر جاي دنيا تا
      دنيا بداند افتخاري چون شما داريم
      پاي ولايت ما همه تا پاي جان هستيم
      تا مقتدا هست و نگاري چون شما داريم
      ما اهل کوفه نيستيم اما علي تنهاست
      برگرد اي منجي ما اين جا علي تنهاست
      من با شما قدري غريبم، آشنايم کن
      در خويش غرقم کن به عشقت مبتلايم کن
      مگذار از بند اسيريّت رها گردم
      من را براي خود کن و از خود جدايم کن
      ماه خدا نزديک اما از خدا دورم
      امشب مرا آماده? ماه خدايم کن
      با کوله بار حاجتم، دستم به دامانت
      امشب بيا بين قنوت خود دعايم کن
      يا زائر قبر نهان مادرت زهرا
      يا که بيا و زائر کرب و بلايم کن
      امشب مرا با گوشه چشمي آسماني کن
      آقا بيا و مرغ دل را جمکراني کن

*************************

      محمد فردوسي
      
      باز هم روح الامين دارد غزل مي آورد
      صنعت ايهام و تشبيه و بدل مي آورد
      تا شود ابيات شعر من کمي دلچسب تر
      واژه واژه بر لبم جام عسل مي آورد
      شعر شيرين مرا شور عجيبي داده است
      واژه ي نابي که در چندين محل مي آورد
      چيست آن واژه که همراه ادايش جبرييل
      جمله ي «حيّ علي خيرالعمل» مي آورد
      در ميان شعرهاي شاعران اهل بيت
      دائماً اين بيت را ضرب المثل مي آورد:
      يوسف مصري کجا و يوسف زهرا کجا؟!
      جلوه ي قطره کجا و جلوه ي دريا کجا؟!
      کوچه هاي شهر را امشب چراغاني کنيد
      عرش را و فرش را آيينه بنداني کنيد
      آمده نور دل انگيزي به سمت سامرا
      بايد امشب کوچه ها را خوب نوراني کنيد
      طبق رسم فصل حج، مثل تمام حاجيان
      جان ما را پيش پاي يار، قرباني کنيد
      از خَم ابروي او صدها خُم مي، مي چکد
      بايد امشب خلق را انگور مهماني کنيد
      ديدن روي سليمان کار آساني که نيست
      بايد اوّل خوب از اين مُلک، درباني کنيد
      هر که باشد نوکر تو زود آقا مي شود
      خود به خود با يک نگاه تو مسيحا مي شود  
      يوسف زهرا تويي حُسن ختام اهل بيت
      نام تو زيباست اي مرد قيام اهل بيت
      السّلام اي حُجّةَ الله اي امامَ منتظَر
      لحظه لحظه مي رسد بر تو سلام اهل بيت
      از پيمبر تا امام عسگري، در عصر خود
      نقل کردند اين که هستي التيام اهل بيت
      مي رسد آن روز که با ذوالفقار مرتضي
      مي رسي تا که بگيري انتقام اهل بيت
      مرتضي، زهرا، حسن، خون خدا، پيغمبري
      مي بري با جلوه ات دل از امام عسگري
      نيمه ي شعبان که مي گردد عيان، صاحب زمان
      مي کند گل بر لب پير و جوان، صاحب زمان
      اشهَد انّ که هستي تو امام آخرين
      مي وزد از هر مناره اين اذان، صاحب زمان
      تشنه هستم تشنه ي يک جرعه ي ديدار تو
      وعده گاه ما شبي در جمکران، صاحب زمان
      مي رسي يک روز اي خورشيد پشت ابرها
      مي کني پيدا مزار بي نشان، صاحب زمان
      با ظهورت مي شود خوشحال زهرا مادرت
      پيش مرگت مي شود آن لحظه آقا نوکرت
      العجل آقا! بيا چشم انتظاري ها بس است
      در فراقت اشک ها و بي قراري ها بس است
      اشک ها ي ما که يک لحظه به درد تو نخورد
      ناله ها و ضجّه ها و گريه زاري ها بس است
      تا به کي جمعه به جمعه ذکر ندبه سر دهيم
      ندبه و خون دل و شب زنده داري ها بس است
      معصيت، پاکي دوران جواني را گرفت
      ما جوان ها را کمک کن، شرمساري ها بس است
      بايد آقا درد غربت را فقط فرياد کرد
      گوشه گيري هاي ما و راز داري بس است
      با ظهور خود بيا و مادرت را شاد کن
      قلب ويران مرا با مقدمت آباد کن

*************************

      ناصر شهرياري
      
      باز در دستان من شور قلم اعجاز کرد
      زخم هجران از زبان واژه ها سر باز کرد
      داغ آن يار سفر کرده همان يوسف ترين
      در رديف غم نواي قلب ما را ساز کرد
      هجر خورشيد وجودش بر شب دل مشکل است
      چشم باراني من اين نکته را ابراز کرد
      بارالها او کجا هست و کجا دارد مکان؟
      تا به کي بايد که پنهان از همه اين راز کرد
      گر چه داغ غيبت خورشيد داغي تازه نيست
      بايد امشب در شب ميلاد او پرواز کرد
      شام عيد است و دلم مشمول لطف کبريا
      مي پرد مرغ دل من در هواي سامرا
      دارد امشب سامرا حال و هواي ديگري
      گوييا برپا شده ارض و سماي ديگري
      پشت درب خانه ي شاه کريم ابن الکريم
      مي رسد از راه پشت هم گداي ديگري
      گرد آن گهواره ي از جنس نورش مي رسد ...
      ... دم به دم خيل فرشته از فضاي ديگري
      عالم امشب سوي او دارد سر راز و نياز
      آمده کعبه، منا، سعي و صفاي ديگري
      وارث شمشير حيدر وارث علم علي
      آمده در دو جهان خيبرگشاي ديگري
      مصطفي و مرتضي و مجتبي، زهرا، حسين
      جلوه ي اين پنج تن شد جلوه گر در عالمين

      رحمت رحماني حق گشته جاري در جهان
      مات مانده در بيان فضل او عقل و زبان
      بوي نرگس در جهان پيچيده عالم گشته مست
      از شميم جانفزايش شد دل عالم جوان
      آسمانها زير پايش فرش راهي مختصر
      روشناي خانه ي او شمس و نجم و کهکشان
      عالمي مجنون و ليلاي دو عالم روي او
      جان عاشق ها فداي مهدي صاحب زمان
      کي بيايد در شماره فضل بي پايان او
      عالمي از وصف رويش عاجز است و ناتوان
      مدح او کي در زبان آدمي کامل شود
      آري آري وحي بايد بر زبان نازل شود

*************************

زهرا محدّثي خراساني
      
      بر آمدنت جهان تفأل زده است
      خورشيد دوباره بر زمين پل زده است
      برخيز و بيا که در قدومت، حتّي
      پاييز به گيسوي خودش گل زده است
      
*************************

      صادق جعفري
      
      مشهورترين دعاي ما يا مهديست
      فرمانده و مقتداي ما يا مهديست
      اينجا همگي به نام او مي‌گذرند
      اسم شب کوچه‌هاي ما يا مهديست  
     
*************************
      غلام رضا فاتحي
      
      يک منتقم از طواف حج مي آيد
      با اسب، و ذوالفقار کج مي آيد
       آمين  خدا  براي  اللهم
      عجل وليک الفرج مي آيد
      
*************************
      مهدي صفي ياري
      
      از عـصـر قـديم با تو عهدي دارم
      وز نام شما به کام شهدي دارم
      ايــام ولادتــت امـــام حـــاضـــر
      بـر لب شب و روز ذکر مهدي(عج)دارم

*************************
      عمري است که در سوز غم فاطمه هستي
      دلسوخته ي عمر کم فاطمه هستي
      من مطمئنم روز ظهورت اول
      در فکر بناي حرم فاطمه هستي

*************************
      سيدمجتبي شجاع

   ما پيرو خط عترت و قرآنيم
       در حسرت ديدار شه خوبانيم
       از نام اباالفضل مدد مي گيريم
       آماده ي جشن نيمه ي شعبانيم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: